Let op: ik geef hier een recensie van de beide delen samen. Ik ben namelijk van mening dat je deze boeken niet los van elkaar kunt recenseren.
Het verhaal
Holden en Prissy zijn broer en zus, en ze leven in de periode na de Bange Jaren (nu dus). Waar Prissy braaf het systeem volgt, gaat Holden er juist tegenin. Zodoende vindt hij een schuilkelder met blikken voedsel. Als hij zo’n blik openmaakt, overtreft de smaak van ananas alle vita, shakes en yummies die hij ooit geproefd heeft. Holden besluit vuurwerk mee te nemen uit de schuilkelder en dat af te steken op Happy Day, de grote feestdag. Maar zijn gedrag blijft niet onopgemerkt, en Holden wordt naar Het Instituut gestuurd.
Prissy volgt wel het systeem, totdat haar broer wordt opgepakt en naar Het Instituut wordt gestuurd. Ze komt erachter dat Holden erin geluisd is. Waarom wilden de handhavers hem per sé in het instituut hebben? En wat wil Mo, de geheimzinnige jongen en hacker van haar? Langzaam maar zeker ontdekt ze iets wat haar wereld op zijn kop zet.
Maar ook Holden zit niet stil. Hij is met een reden naar Het Instituut gestuurd, en dat heeft niets te maken met zijn bezoekje aan de bunker of de vuurpijlen. Nee, Holden heeft een missie gekregen. En als hij erachter komt dat zijn vader in Het Instituut gestorven is, wordt de missie een persoonlijke queeste.
Mijn mening
Dit zijn boeken die je, als je er eenmaal inzit, in een ruk uit wil lezen. Dat komt deels doordat het perspectief steeds wisselt tussen Holden en Prissy en de hoofdstukken vaker wel dan niet met een enorme cliffhanger eindigen, maar ook door de vlotte stijl en de vaart die in het verhaal zit. De vertelde tijd is namelijk maximaal twee weken, ik vermoed zelfs korter.
De verhaallijn van Holden bevat meteen veel actie, terwijl we via Prissy eerst de wereld zoals die op dat moment is leren kennen. Met geprint eten, braces die je gezondheid in de gaten houden en voornamelijk digitale belevingen. Hierdoor lijkt het alsof er in de verhaallijn van Prissy maar weinig gebeurd, maar de informatie over hoe de wereld werkt is nodig om het verhaal goed te kunnen volgen en te begrijpen waar Holden zich zo tegen verzet. Prissy heeft meer hulp nodig om in verzet te komen, en dat begrijp je beter als je ook weet in welke wereld zij leeft.
Holden en Prissy schelen twee jaar, een natuurlijk leeftijdsverschil wat ook goed is uitgewerkt. Holden is op sommige momenten weliswaar impulsief, maar heeft, als oudste van de twee, ook iets meer overzicht dan Prissy. Ondertussen zien we dat Prissy zich ontwikkeld van een beinvloedbaar meisje naar een zelfverzekerde jongere. Ze is, net als Holden, bereid om te vechten voor wat zij denkt dat goed is.
Zowel Holden als Prissy hebben hetzelfde doel, maar omdat ze allebei maar over een deel van de informatie en de puzzelstukjes beschikken, doen ze dingen die voor de ander onhandig, lastig en vervelend zijn, en dus zelfs de ander kunnen dwarsbomen. Dat is een van de weinige minpunten aan dit boek: ik miste het stukje ‘we hebben het uitgepraat en snappen nu waarom de ander deed wat hij/zij deed’. Waar er voor de motieven van anderen en henzelf wel veel ruimte is, is er wat weinig ruimte voor elkaars motieven. Dat vond ik jammer, maar ik verwacht niet dat het de beoogde lezers van deze boeken hier veel last van zullen hebben.
Ik was op een bepaald punt in deel twee bang dat het te veel richting Divergent zou gaan, en een bepaalde plotwending zag ik al een poos aankomen. Maar de Divergent-route werd (redelijk) afgewend en de plotwending werd mooi uitgewerkt, dus dat was niet per sé storend.
Al met al is dit een goeie en redelijk originele dystopie van Nederlandse bodem, en daar mag best wat aandacht voor zijn. Wel zou ik de lezer willen aanraden om de beide boeken tegelijk uit de bieb te halen, zodat je in een keer door kan lezen. Deel twee gaat namelijk meteen verder waar deel 1 stopte, zonder inleiding of ‘wat hieraan vooraf ging’. Bij een herdruk is dat wellicht nog een tip voor de uitgeverij 😉 . Of maak van de twee boeken 1 heel dik boek, dat binged ook meteen makkelijker.
